شوربخت

کسی انگار در این بیقوله وارفته نیست
برعبس انگاره دارد باورم دل رسته نیست
به کجای این شب تیره بیاویزم قبای کهنه را
در برهوت تهی از رویشم  میخانه نیست
حجم لحظه های من ،   پرگشته از غوغای هیچ
خنجر  تیز زمان گر بزند دل را سریع پر بسته نیست
نه گدار جویم در این رود بلا خیز و نه یک زورق تنگ
عزم من چون موم درحصرشب و سرسخته نبست
من ندانم که نسیم از چه شتابان است و نرم 
جای این پود خنک گر خاک آرد تند باد ترسنده نیست
مشق شبها یم همه ورد دعاست بر عافیت
این معما همچوغولی بر خیال بایسته نیست
شده فانوس امیدم  شمع ذوب گشته  هم از شومی بخت
شور بختانه ترین اقبال را دارم در این هنگامه ها شایسته نیست در این بیقوله

هدیه به آشنا...