یار

یار
پس پرده یار شیرین حرکات من نشسته.
به سبب فعل من اینگونه رقم خورده
خجسته.
شده مرقوم رقم بخت من از دفتر او
یا که معدوم شود بار گناهان من اینگونه
گسسته.
پایکوبان دو سه روزی است دلم کنج قفس.
خط عفوام چو نمایان شده با دیده ی
بسته.
به غزل کی بتوان وصف سر زلف نگار
یا توان گفت از آن خال لبش ور شکسته
هر چه آید به من از دست و دل و دیده
بود.
پای من در گذر از شاخه ی کج بین که
شکسته.
یا که لطفش همه شامل شود احوال
دل زار.
از پس بام سقوطی کنم و باز برسته
غزلم شور محبت ز هم اوست
هان که او گفت به املای ی من خواب گسسته.